ಅಮ್ಮ ಮಗನ ಪವಿತ್ರ ಮಿಲನ ಭಾಗ – 2
ಅಪ್ಪ ಮತ್ತು ನಾನು ಅಮ್ಮನಿಗಾಗಿ ಕುಟೀರದ ಹೊರಗೆ ಕಾಯುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದೆವು. ಸುಮಾರು ಅರ್ಧಗಂಟೆಗಳ ಕಾಯುವಿಕೆಯ ನಂತರ ಅಮ್ಮ ಹೊರಬಂದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೀಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಮೊದಲಿದ್ದ ಭಯ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಹೊರಗೆ ಬಂದವಳೇ ಖುಷಿಯಿಂದ “ಹೊರಡೋಣ…” ಎಂದು ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಊರಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದಳು. ಅವಳು ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲವೇನೋ, ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆನಾದರೂ ಖುಷಿಯಿಂದ ಬಳಿ ಬಂದು “ಬಾರೋ… ಇಲ್ಲೇ ಇರೋ ಯೋಚ್ನೆ ಏನಾದ್ರೂ ಮಾಡ್ತಿದ್ಯಾ…” ಎಂದು ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕರೆದಳು. ಅವಳು ಮೊದಲಿನಂತೆಯೇ ಇದ್ದಳು. ಅದೇ ಸಲುಗೆ, ಅದೇ ಪ್ರೀತಿ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಅವಳನ್ನು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಕಲ್ಪನೆಗಳು ಸುಳಿಯತೊಡಗಿದವು. ಅವಳು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಗ್ನವಾಗುವುದು, ನಾನು ಅವಳ ಮುಂದೆ ನಗ್ನವಾಗುವುದು, ಅವಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವುದು, ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳು, ಹೊಟ್ಟೆ, ತೊಡೆ, ತಿಕಗಳು, ತುಲ್ಲು, ತುಣ್ಣೆ…. ಹೀಗೇ ಹಲವಾರು ಕಲ್ಪನೆಗಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರತೊಡಗಿದವು. ನನ್ನ ನಿಮಿರಿದ ತುಣ್ಣೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ತಾಯಿ ಎನ್ನುವುದು ಮರೆತಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಏಕೋ ಮನೆ ತಲುಪಿದರೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರದೋ ಮನೆಗೆ ಬಂದಂತೆ ಭಾಸ! ನಾನಾಗ ಖಂಡಿತಾ ನಾನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಆ ದಿನ ಹೀಗೆಯೇ ಉರುಳಿತು. ಮಾರನೇ ದಿನವೂ ಅದೇ ಕಥೆ. ಆವತ್ತು ಸಂಜೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಾಗ ಮಂಕಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದ ಅಮ್ಮ “ಏನಾಯ್ತೋ… ಯಾಕಿಷ್ಟು ಸಪ್ಪೆ ಮುಖ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ಯಾ…?” ಅಂದಾಗಲೇ ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಬಾಯ್ಬಿಟ್ಟು ಮಾತನಾಡಿದ್ದು. “ಏನಿಲ್ಲಮ್ಮಾ… ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ..” ಎಂದಿದ್ದು. ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತು ತಲೆ ನೇವರಿಸುತ್ತಾ “ನಿನ್ನೆ ನಾವು ಹೋದಲ್ಲಿನ ವಿಷಯ ನಾ…?” ಕೇಳಿದಳು. ನಾನು “ಹ್ಞೂಂ..” ಅಂತ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾದೆ. “ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ ಕಣೋ… ಅದು ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟೇ…” ಎಂದಳು ನಸುನಗುತ್ತಾ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನವಾಗಲಿಲ್ಲ. “ಆದ್ರೂ ಅಮ್ಮಾ… ಇದೆಲ್ಲಾ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ..?” ನನ್ನ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ವೇದನೆಯಿತ್ತು. “ನೋಡು.. ನಾನು ನೀನು ಅಮ್ಮ ಮಗ… ಇಷ್ಟು ದಿನವೂ ಅಷ್ಟೇ ಇನ್ನು ಮುಂದೆಯೂ ಅಷ್ಟೇ… ಈ ಪೂಜೆ ಎಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗೋದಿಲ್ಲ…” ಅವಳು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು. “ಇಲ್ಲಮ್ಮಾ.. ಇದು ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗುತ್ತೆ… ನನಗಿದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ…” ನಾನು ನನ್ನದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. “ನೋಡು ಮಗ… ಇದೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಕೈಲಿಲ್ಲ… ಎಲ್ಲವೂ ಅದಾಗಿಯೇ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತೆ..” ಎಂದು ತಾನೇ ಒಂದೆರಡು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮುಖ ನೇವರಿಸಿದಳು. “ಅದ್ಹೇಗೆ ಅಮ್ಮಾ…?” ಬಹುಶಃ ಈ ಪೂಜೆಯ ವಿರುದ್ದವಾಗಿ ನನ್ನ ಕೊನೆಯ ಪ್ರಯತ್ನ ಇದಾಗಿತ್ತು. “ಇದೆಲ್ಲವೂ ಗುರುಗಳ ಇಚ್ಛೆ ಮಗ… ಅವರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ನಡೆಯುತ್ತೆ… ನೀನು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನು ಯೋಚಿಸಬೇಡ…” ಅಮ್ಮ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು.
ಅಂದಿನಿಂದ ನಾನು ಪೂಜೆಯ ವಿಚಾರವನ್ನು ಯೋಚಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಯೋಚಿಸಿದ್ದರೆ ನನ್ನಿಂದ ಈ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಕ್ರಮವತ್ತಾಗಿ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಅಥವಾ ಪೂಜೆಯ ನಂತರ ನಾನು ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ. ನಾನು ಆ ತಪ್ಪು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ! ಆ ಐದು ದಿನಗಳು ನಾನು ಮತ್ತು ಅಮ್ಮ ಎಂದಿನಂತೆಯೇ ಇದ್ದೆವು.
ಕೊನೆಗೂ ಅವಳು ಹೇಳಿದ ಶುಕ್ರವಾರ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಿಂದಲೇ ಅಮ್ಮ ಕೆಲವು ತಯಾರಿಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದಳು. ಅದೇಕೋ ಹಿಂದಿನ ಐದು ದಿನಗಳಿಗಿಂತ ಆ ದಿನ ಯೋಚನೆಗಳು ಭಿನ್ನವಾಗಿದ್ದವು. ಅಮ್ಮ ಓಡಾಡುವಾಗ ಕಣ್ಣು ಅವಳ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಸೆರಗಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು. ಸೊಂಟದ ಸುಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಬೇಕೆಂದು ಕೈ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ಕುಲುಕುವ ಪೃಷ್ಠದ ಸ್ನಾಯುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ತೊಡೆಗಳು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಕಿದ ಚೆಡ್ಡಿ ಉಬ್ಬುತ್ತಿತ್ತು. ಕೈಗಳು ನಿಮಿರಿದ ತುಣ್ಣೆಯನ್ನು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಯ್ಯೋ ಈ ದಿನ ನನಗೆ ಏನಾಗಿದೆ! ನನಗೇ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಇದೂ ಒಂದು ಪೂಜೆಯ ಭಾಗ ಎಂದುಕೊಂಡು ಆ ದಿನದ ವಿಶೇಷ ಸುಖಗಳನ್ನು ಯತಾವತ್ತಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಸೂರ್ಯ ಮರೆಯಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ತಿನ್ನಲು ಕೆಲವು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಳು. ಅದೇಕೋ ಅಂದು ನಾನು ಆ ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೂ ಅಮ್ಮನನ್ನೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದರೆ ನಾನು ಪೂಜೆಗೆ ಸಿದ್ದನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಊರೆಲ್ಲಾ ಕತ್ತೆಲೆಯಾಗಿ ಸುತ್ತಲೂ ನಿಶಾಚರಿಗಳು ಓಡಾಟಕ್ಕೆ ಇಳಿದ ಸಂದರ್ಭ ಅಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಸೂಚಿಸಿದರು. ನಾನು ಬಚ್ಚಲಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಾಗ ಅಮ್ಮ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಮಡಿ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮೈಗೆ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೊರಗೆ ಬಂದಳು. ಆಗಲೂ ನನಗೆ ಮತ್ತದೇ ಕನಸುಗಳು. ಬಚ್ಚಲಿನ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆ. ಆಗಲೂ ಅವಳ ದೇಹವೇ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ತುಣ್ಣೆ ತನ್ನ ಪೌರುಷವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಎಂದಿನ ಅನುಭವಕ್ಕಿಂತ ವಿಶೇಷ ಸುಖ. ಆದರೆ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯ ಪಾಲನೆಯೂ ಮುಖ್ಯ ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ತುಣ್ಣೆ ಆಡಿಸಿಕೊಂಡು ರಸ ಚೆಲ್ಲುವ ಅನರ್ಥ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅಂದು ವೀರ್ಯನಷ್ಟವೇನಾದರೂ ಆಗಿದ್ದರೆ ಅದು ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಏಕೆಂದರೆ ಆ ದಿನ ನನ್ನ ಪ್ರತೀ ಹನಿ ವೀರ್ಯಕ್ಕೂ ಬೆಲೆಕಟ್ಟಲಾಗದಷ್ಟು ಮಹತ್ವವಿತ್ತು.
ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಕತ್ತಲೆಯಾಗಿದ್ದ ಕೋಣೆ. ಒಮ್ಮೆಲೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ ನಿರ್ಜನ ಕೋಣೆಯಂತೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಒಳಗಿನಿಂದ ಅಮ್ಮನ ಉಸಿರಾಟ, ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ದನಿ ಕೇಳಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತದೇ ಕಲ್ಪನೆಗಳು ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿಸಿದ ಅಪ್ಪ “ಪ್ರಭಾ… ನೀವಿನ್ನು ಪೂಜೆಯನ್ನು ಶುರುಮಾಡಿ…” ಎಂದು ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ಕೋಣೆಯ ಒಳಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದರು. ಆ ಕತ್ತಲ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮಂತ್ರೋಚ್ಚಾರಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದನಿಯೊಂದನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೇನೂ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಳಗೊಳಗೇ ಭಯ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ಎಂಬ ಧೈರ್ಯದಿಂದ “ಅಮ್ಮಾ… ಅಮ್ಮಾ.. ಎಲ್ಲಿದ್ದೀಯಾ..” ಅಂದೆ. ಅವಳು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಭಯವಾಯಿತು. ಕೆಲಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕೈಕಾಲುಗಳು ನಡುಗಲು ಶುರುವಾದವು. “ಅಮ್ಮಾ.. ಮಾತಾಡು..” ಅಂದೆ. ಆದರೂ ಅವಳು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ತಕ್ಷಣ ಬೆಂಕಿಪೊಟ್ಟಣದ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅಮ್ಮ ಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆ ಮಂದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮುಖ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರುವುದು ನೋಡಿ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು. ಅಮ್ಮ ಆಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಅವಳ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಿತು. ನಾನು ಅಲ್ಲಿರುವುದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಸದೆ, ನನ್ನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸದೆ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಒಂದೊಂದು ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದಾಗಲೂ ಬೆಳಕಿನ ಪ್ರಕರತೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರಕರತೆ ಹೆಚ್ಚಿದಷ್ಟೂ ಅವಳ ದೇಹದ ಒಂದೊಂದೇ ಅಂಗಗಳು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು. ದೀಪದ ಬೆಳಕಿಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಂಗಳು, ಅಗಲವಾದ ಹಣೆ, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಸಿಂಧೂರ ತಿಲಕ, ಸಂಪಿಗೆ ಮೂಗು, ಮಿನುಗುವ ಮೂಗುನತ್ತು, ಸೇಬುವಿನಂತಿದ್ದ ಕೆನ್ನೆಗಳು. ಆಹಾ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಎಂತಹಾ ಅಪ್ಸರೆ ಎಂದಿತು ಮನಸ್ಸು.
ಅವಳು ದೀಪಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾದ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಸಿದಾಗ ಅವಳ ಕತ್ತು, ಕತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತೂಗುತ್ತಿದ್ದ ತಾಳಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು.
ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ದೀಪಗಳನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿ, ಎಲ್ಲಾ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಪೂಜೆಗೆ ಅಣಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಸಾವರಿಸಿದಳು. ಕೊನೆಗೂ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನತ್ತ ಹೊರಳಿದವು. ನನಗೆ ಭಯ, ಗಾಬರಿ, ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಉಬ್ಬಿದ ಜಾಗವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬರುವಂತೆ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದಳು. ಅವಳು ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇಳಲು ಸಿದ್ದವಾಗಿದ್ದ ನಾನು ಒಂದೊಂದೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ಹೋದೆ. ಕೈ ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದವು, ತುಟಿ ಒಣಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ತೀರಾ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ನಿಂತಾಗ ಅವಳೇ ಕೈ ಮುಂದೆ ತಂದು ನನ್ನ ಟವೆಲ್ ಎಳೆದಳು. ಅದೆಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಾಗಿತ್ತೋ ನಾನು ಅವಳ ಮುಂದೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತು! ಆಗ ನಿಲ್ಲಲೇಬೇಕಾಯಿತು. ಅವಳು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬೆತ್ತಲು ನೋಡಿದವಳೇ ಆದರೂ ಇಂದು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಏಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಕಾಮದಂಡ ಅಷ್ಟು ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡಿತ್ತು. ಬಹುಶಃ ಅದರ ಉದ್ದಗಲಗಳನ್ನು ಅವಳು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದರ ಗಾತ್ರ, ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಅವಳಿಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಅವಳಿಗೆ ಅದರತ್ತ ಸರಿಯಾದ ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಯಿಸಲಾಗದೆ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದಳು. ಓರೆ ನೋಟದಲ್ಲೇ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಅವಳ ಮುಂದೆ ಇದ್ದ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದಳು. ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಏನೇನೂ ನಡೆಯಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
ಇನ್ನೇನು ಪೂಜೆಯು ಆರಂಭವಾಗುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಒಂದು ತಟ್ಟೆಯನ್ನಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿರಿಸಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ನೀರಿನ ತಂಬಿಗೆಯನ್ನು ನೀಡಿದಳು. ಅವಳು ಹಚ್ಚಿದ್ದ ದೀಪ ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳವರೆಗೂ ಮಾತ್ರವೇ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಇದರಿಂದಾಗಿ ನನಗೆ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳಿಂದ ಕೆಳಗಿನ ಯಾವುದೇ ಅಂಗಗಳೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳೂ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. “ಅಮ್ಮಾ ನನಗೇನೂ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ… ಏನು ಮಾಡಬೇಕು..?” ನಾನು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಲೇಬೇಕಾಯಿತು. ನನ್ನ ಮಾತು ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿ ಕೂಡಲೇ ಮೇಲಿದ್ದ ಒಂದು ದೀಪವನ್ನು ತೆಗೆದು ತಾನು ಪಾದಗಳನ್ನಿರಿಸಿದ್ದ ತಟ್ಟೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಟ್ಟಳು. ಆಗ ನನಗೆ ಮಾತೃ ಪಾದಗಳ ದರ್ಶನ. ನುಣುಪಾಗಿ, ಮುಂದೆ ಅಗಲವಾಗಿ, ಹಿಂದೆ ಸಮವಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಅಪ್ಪಟ ಭಾರತೀಯ ನಾರಿಯ ಪಾದದಂತೆಯೇ ಇದ್ದವು ಅವು. ಅವಳು ಧರಿಸಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿ ಕಾಲುಂಗುರ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇಕೋ ಅವುಗಳನ್ನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ಮುತ್ತಿಡಬೇಕು ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕಿನ್ನೂ ಆದೇಶ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ! ಅವಳು ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ಪಾದಗಳ ನೆರಳು ಅವಳ ಖಾಸಗಿ ಅಂಗಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿತ್ತು. ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಕಿರು ನೋಟ ಮಾತ್ರವೇ ಅವಳು ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆತ್ತಲಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಎಂಬ ಸೂಚನೆ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನ್ನ ನೋಟ ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವುದು ಅವಳಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಪೂಜೆಯ ಕಡೆ ಗಮನ ಕೊಡು ಎಂಬಂತಿತ್ತು ಅವಳ ಕೈ ಸನ್ನೆ, ಕೈ ಬಳೆಗಳ ಸದ್ದು!
ನಾನು ಕೈಲಿದ್ದ ತಂಬಿಗೆಯ ನೀರಿನಿಂದ ಅವಳ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತಾ ಕೈಯಿಂದ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದೆ. ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಪಾದ ಅಷ್ಟೇಕೆ ಆಕರ್ಶಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ ನನಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ಪಾದಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತಾ, ಹಿಮ್ಮಡಿಯನ್ನು ತಿಕ್ಕುತ್ತಾ, ಬೆರಳುಗಳ ಸಂದಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಹಾಕಿ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿದೆ. ಅವಳು ಯಾವುದೇ ಸನ್ನೆ ಮಾಡದೇ ಇದ್ದುದ್ದರಿಂದ ಇದು ಹೀಗೆಯೇ ಸುದೀರ್ಘ ಸಮಯ ನಡೆಯಿತು. ನಂತರ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಒಂದು ಬಿಳಿಯಾದ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟಳು. ಅವಳ ಪಾದ ತೊಳೆದ ನೀರಿನ ತಟ್ಟೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಪಾದಗಳನ್ನಿಟ್ಟಳು. ನಾನು ಅವಳ ಪಾದಗಳನ್ನು ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಒಣಗಿಸಿ ಅವಳ ಕೈಗೆ ವಾಪಾಸ್ಸು ಕೊಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮದ ಬಟ್ಟಲನ್ನು ಕೈಗಿಟ್ಟು ಪೂಜಿಸಲು ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿದೆ. ಅವಳು ಹೂವುಗಳನ್ನು ಕೈಗೆ ನೀಡಿದಳು. ನಾನು ಅದರಿಂದ ಅವಳ ಪಾದಗಳನ್ನು ಅರ್ಚಿಸಿದೆ. ನಂತರ ಮಂಗಳಾರತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಲು ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ನಮಸ್ಕಾರಿಸುವಾಗ ಪಾದಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪಿದೆ. ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಿ ಮುತ್ತು ನೀಡಿಬಿಟ್ಟೆ. ಅವಳ ನೋಟ ಖಾರವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನನ್ನು ಪುನಃ ಭಯ ಆವರಿಸುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು. ಆದರೆ ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮುಖದಿಂದ ಹೊರಬಂದ ನಗು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರಿಪಡಿಸಿತು.
ತನ್ನ ಪೂಜಿತ ಪಾದಗಳನ್ನು ಹಿಂದೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅವಳು ಮುಂದಿನ ಪೂಜೆಗೆ ಸಿದ್ದಳಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೀಗ ನನಗೆ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ದರ್ಶನ. ನನ್ನ ಕೈಗಳು ದೀಪವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಲು ಮುಂದಾದವು. ಯಶಸ್ವಿಯೂ ಆದವು. ಆಗ ನನಗೆ ಅವಳ ತೀರಾ ಖಾಸಗಿ ಅಂಗವು ದರ್ಶನ ನೀಡಿತು. ಅದೇ ನನ್ನಮ್ಮನ ಯೋನಿದ್ವಾರ. ನಾನು ಈ ಭೂಮಿಗೆ ಬಂದ ಜಾಗ. ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿಗಾಗಿ ನೋವು ಅನುಭವಿಸಿದ ಜಾಗ. ನನ್ನನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅಪ್ಪನಿಂದ ಸುಖದ ಸಂಬಳ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಜಾಗ. ಆಹಾ ಆಗ ನನಗೆ ಮೂರ್ಛೆ ಹೋದಂತಾಯಿತು. ಅವಳ ಆ ಕೇಶಭರಿತ ಯೋನಿಯಿಂದ ಕಣ್ಣು ಹೊರಳಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಕನಸು ಕಾಣದೇ ಇರಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೈಗಳು ನಡುಗಿದವು. ತುಟಿ ಚಡಪಡಿಸಿತು. ಕಾಮದಂಡವು ಕಾದು ಕೆಂಡದಂತಾಗಿಹೋಯಿತು. ಅವಳ ಮುಂದಿನ ನಡೆ ಏನೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ಅದು ಅವಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಸುಪರ್ದಿಗೆ ನೀಡುವುದಾಗಿರಲಿ ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಬಯಸತೊಡಗಿತು.
ಅವಳು ನನ್ನ ಈ ಕಾಮುಕ ನೋಡುವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೇ ವೀರ್ಯ ಪತನವಾಗಲಾರದು, ವೀರ್ಯ ಪತನವಾಗದೆ ಗರ್ಭಧರಿಸಲಾಗದು ಮತ್ತು ಗರ್ಭಧರಿಸದೇ ಮುಂದಿನ ಪೂಜೆ ಮಾಡಲಾಗದು ಎಂದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವಳೀಗ ನನ್ನ ನಿಮಿರುವಿಕೆಯನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಗನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತೋಷಗೊಂಡಳು. ಅವಳಲ್ಲೂ ಧೈರ್ಯ ಮೂಡಿತ್ತು. ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮುಜುಗರ ದೂರವಾದಂತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಭಯವೂ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅವಳ ಯೋನಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. “ಮುಂದೇನು ಮಾಡ್ಬೇಕಮ್ಮಾ…” ನಾನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ. ಅವಳು ಒಂದು ಗುಲಾಬಿ ಹೂವನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಗಿಟ್ಟು, ಗಂಧದ ನೀರಿದ್ದ ತಂಬಿಗೆಯನ್ನು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಗಿಟ್ಟು. “ಇದನ್ನು ನಾನು ಹೇಳಿದಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವಿನಿಂದ ಪ್ರೋಕ್ಷಿಸು..” ಎಂದಳು. ಇದೇ ಅವಳು ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಆಡಿದ ಮೊದಲ ಮಾತು. ಅವಳ ದನಿ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಪುಳಕಿತನಾದೆ. ಸಂತೋಷದಿಂದ ಅವಳು ನೀಡಿದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಪ್ರೋಕ್ಷಣೆಗೆ ಸಿದ್ಧನಾದೆ.
ಅವಳು ಒಂದೊಂದೇ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಒಂದೊಂದು ಜಾಗವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಗಂಧದ ನೀರನ್ನು ಗುಲಾಬಿಯಿಂದ ಪ್ರೋಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇದು ಅವಳ ನೆತ್ತಿಯಿಂದ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ನಂತರ ಅವಳ ಹಣೆ, ಬಲಗಣ್ಣು, ಎಡಗಣ್ಣು, ಬಲಗಿವಿ, ಎಡಗಿವಿ, ಮೂಗು, ತುಟಿಗಳು, ಗಲ್ಲ, ಬಲಗೆನ್ನೆ, ಎಡಗೆನ್ನೆ, ಕತ್ತು, ಬಲಭುಜ, ಎಡಭುಜ, ಎರಡು ಕೈ ತೋಳುಗಳು, ಎರಡೂ ಮೊಣಕೈ, ಎರಡೂ ಹಸ್ತಗಳು, ಎರಡೂ ಮೇಗೈ, ಹತ್ತು ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಮೊಲೆಗಳ ಮಧ್ಯ ಭಾಗ, ಎಡಮೊಲೆಯ ಮೇಲ್ಬಾಗ, ಅದರ ತೊಟ್ಟು, ಬಲಮೊಲೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗ, ಅದರ ತೊಟ್ಟು, ಎಡ ಮೊಲೆಯ ಬುಡ, ಬಲಮೊಲೆಯ ಬುಡ, ಹೊಟ್ಟೆಯ ಸುತ್ತ, ಹೊಕ್ಕಳು, ಸೊಂಟ, ಬೆನ್ನು, ಪಕ್ಕೆಲುಬು, ಎರಡೂ ತೊಡೆಗಳು, ಎರಡೂ ಕಾಲುಗಳು, ಎರಡೂ ಪಾದಗಳು, ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳು ಎಲ್ಲದರ ಮೇಲೆ ಪ್ರೋಕ್ಷಿಸಿ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಅವಳ ಗರ್ಭದ ಜಾಗ ಮತ್ತು ಯೋನಿಯ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರೋಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿ, ಗುಲಾಬಿಯನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿದೆ. ನಂತರ ಅವಳು ಇನ್ನೊಂದು ಹೂವಿನಿಂದ ಅದೇ ಗಂಧದ ನೀರನ್ನು ನನ್ನ ಹಣೆ, ಮುಖ, ಎದೆ, ಕೈಕಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ಪ್ರೋಕ್ಷಿಸಿದಳು. ಶಿಶ್ನ ಲಿಂಗಾಕಾರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದರಿಂದ ಅದರ ಬುಡ, ಮಧ್ಯ ಮತ್ತು ತುದಿಯನ್ನು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹೂವಿನಿಂದ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ನನ್ನನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಉದ್ರೇಕಿಸಿದಳು.
ಸರ್ವಾಂಗ ಪ್ರೋಕ್ಷಣೆ ಸಂಪನ್ನವಾದ ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಕಾಮಧ್ಯಾನ ಮಾಡುವಂತೆ ಹೇಳಿದಳು. ನನಗೆ ಅದರ ಕನಿಷ್ಠ ಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಮೂಡನಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅವಳು ನನ್ನ ಆಸನವನ್ನು ಮುಂದೆ ಎಳೆದು ತನ್ನ ಸಮೀಪ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಿದಳು. ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು “ನಾನು ಹೇಳಿಕೊಡುವ ಈ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನೂರು ಬಾರಿ ಹೇಳು…” ಎಂದಳು. ನಾನು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದೆ. ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಅವಳ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಳು. ನನಗದು ಕನಸೋ ನನಸೋ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ. ಅಮ್ಮನ ನಿಮಿರಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದ ಮೊಲೆತೊಟ್ಟುಗಳು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಚುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದರ ಸ್ಪರ್ಶವೇ ನನಗೆ ಅವಳ ಕಾಮಾನಂದವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಕುಲುಕಿ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿಯುವಂತೆ ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ನನ್ನ ತೋರುಬೆರಳು ಮತ್ತು ಹೆಬ್ಬೆರಳಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವಳ ತೊಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಬಿಗುವಾಗಿ ಹಿಡಿದೆ. ಆಗ ಅವಳು ಹಿಡಿದ ನನ್ನ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಧ್ಯಾನ ಭಂಗಿಗೆ ಬದಲಾದಳು ಮತ್ತು ಮಂತ್ರವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಳು. ನಾನು ಅವಳು ಹೇಳಿದ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮುಚ್ಚಿದ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಅವಳ ದೇಹ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಕೈಬೆರಳುಗಳು ಅವಳ ತೊಟ್ಟನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ ಚಿವುಟುತ್ತಿದ್ದವು. ಬಹುಶಃ ಅದೇ ಪೂಜೆಯ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದುಕೊಂಡ ನಾನು ಅದನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ. ಇದು ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ಮಂತ್ರೋಚ್ಚಾರಣೆ ನೂರು ದಾಟಿ ಹೋಯಿತು. ಆದರೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅದರ ಅರಿವಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿನ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದೇ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು. ಬರುಬರುತ್ತಾ ನನ್ನ ಚಿವುಟುವಿಕೆ ಅತಿಯಾಯಿತು, ಇತ್ತ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆಯೂ ಎಗರಿ ಎಗರಿ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಹೀಗೇ ಇಂದು ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯಲಿ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಅಮ್ಮ ಬಾಯ್ಬಿಟ್ಟು “ಹ್ಞಾಂ… ಸಾಕು… ಇದೀಗ ಮುಂದಿನ ಪೂಜೆ ಮಾಡು…” ಎಂದಳು. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಈ ಪೂಜೆ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಮುಗಿದು ಹೋಯಿತು ಎನ್ನುವ ಬೇಸರವಾದರೂ ಅದು ಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿತ್ತು ಏಕೆಂದರೆ ಆ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸ್ವಾಗತಕ್ಕೆ ಸ್ವರ್ಗದ ಬಾಗಿಲೇ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತು.
ಮುಂದುವರೆಯುವುದು…
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!