ಪ್ರೇಮಾಯಣ
ಅದೆಷ್ಟೋ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಮದುವೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲು ಏರಿದ್ದೇನೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನನ್ನ ಗುರುತರವಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಾಳಜಿಯಿಂದ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಒಂದು ಹೃದಯ ನನಗಾಗಿ ಕಾದಿರುತ್ತದೆ ಎಂದುಬಯಸಿ ಹಂಬಲಿಸಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದೆ ಅಷ್ಟೇ ನಾಜೂಕಿನಿಂದ ಮಮಕಾರದಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದೆ… ಕಪ್ಪ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹಸಿರ ಸಿರಿಯ ನೆರಿಗೆಯನುಟ್ಟು, ಕಪ್ಪು ಕಡುಬಣ್ಣದ ತುಂಬು ಕೇಶಗಳ ರಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಂಪು ಸೂಸುತ್ತಾ, ಕಪ್ಪು ವದನದ ಕಾಂತಿ ತುಂಬಿ ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತು, ನೀಳವಾದ ನಾಸಿಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೂಗುತಿಯನಿಟ್ಟು, ಅಗಲವಾದ ಹಣೆಗೊಂದು ಸೂರ್ಯನ ಕಾಂತಿಯನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುವ ಕುಂಕುಮದ ಬಿಂದಿಯನಿಟ್ಟು, ಕತ್ತಿನಲೊಂದು ನಾ ಕಟ್ಟಿದ ಮಂಗಳಸೂತ್ರವ ತೊಟ್ಟು, ತುಂಬಿದೇರಡು ತೋಳಿಗೆ, ಬಟ್ಟ ಬಟ್ಟಲಿನಾಕಾರದ ಹಲಸಿನ ಹಣ್ಣಿನಂತಿರುವ ಕರ್ರನೆಯ ಮೊಲೆಗಳಿಗೆ ಕೆಂಪನೆಯ ರವಿಕೆ ತೊಟ್ಟು, ಕಂಬ ಕಂಬದಂತೆ ಸಾದ ದಪ್ಪ ದಪ್ಪದಂತೆ ಕಪ್ಪಾಗಿರುವ ಬಾಳೆದಿಂಡಿನಂತ ಎರಡು ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಬೆಣ್ಣೆಯಂತಿರುವ ಅವಳ ಕರ್ರಿ ತುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬೆಳೆದ ಕರ್ರನೆಯ ಕಾಡು, ಎರಡು ಕಪ್ಪು ತೊಡೆಗಳು ಬಂದು ಸಮಾಗಮವಾದಾಗ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬೆಸೆದ ತೊಡೆಗಳು ಅವಳ ತಿಕದ ಆಕಾರ ನೋಡಲದ್ಬುತ ಅದಕ್ಕೆ ಪೋಷಿಸಲೆಂಬಂತೆ ಮೇಲೆ ತೊಟ್ಟ ಹಸಿರು ಸೀರೆಗೊಂದು ಸೊಂಟದಲೊಂದು ಡಾಬು ತೊಟ್ಟು, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಾಲಿನ ಬಟ್ಟಲಿಡಿದು, ತನ್ನ ಎರಡು ಕಾಲಿನ ಚೈನದ ಸದ್ದಿನೊಂದಿಗೆ ನಾ ಕುಳಿತುರುವ ಶಯ್ಯಾಗೃಹದಲಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಕಾಲಮೇಲೆರಗಿ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು, (ಸಾಕ್ಷಾತ ದೇವತೆಯಂತೆ ಕಂಡಳು, ಅದೇನು ರೂಪ ಅದೇನು ಚೆಲುವು ಬರಿ ಕೇವಲ 25 ರ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಿದ ದೇಹದಿಂದ ಹೊರಚೆಲ್ಲುವ ಕಾಂತಿ) ನಾನು: ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿರಿ(ಅವಳು ನಿಧಾನವಾಗಿ ತನ್ನ ಕೈ ಲಿದ್ದ ಹಾಲಿನ ಬಟ್ಟಲನ್ನು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದಳು) ನಾ ಎಲ್ಲ ಹಾಲನ್ನು ಕುಡಿದ ಮೇಲೆ ನಾನು: ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿರಿ ಅವಳು: ಎಲ್ಲೊಸು ಕುಡಿದ್ರಿ, ನಂಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ್ ಉಳುಸಬೇಕಂತ, ಇರಲಿ ಬಿಡ್ರಿ(ಅಂತ ನಿಧಾನವಾಗಿ ತನ್ನ ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಅಂಡನ್ನು ಉರಿದಳು) ನಾನು : ನಿಮಗೂ ಬೇಕ್ರಿ ಅವಳು: ನಂಗ್ಯಾಕ ಅಷ್ಟು ಮರವಾದಿ ಕೊಡ್ತೀರಿ, ರಿ ಅಚ್ಚಬ್ಯಾಡ್ರಿ ನಾನು: ಮತ್ತೇನೂ ಅನಲಿ ಅವಳು: ನನ್ನ ಹೆಸರ್ ಹಿಡಿದು ಕರಿರಿ ನಾನು: ನಿಮಗೂ ಮರ್ಯಾದಿ ಕೊಡಬೇಕಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳು: ಬ್ಯಾಡ್ರಿ ನಾ ನಿಮ್ಮ ಸೇವಾ ಮಾಡಕಿ, ನಿವ ಹೇಳಿದಂಗ ಕೇಳ್ತೀನಿ, ನೀವ್ ಅಂದದ್ದು ಮಾಡ್ತೀನಿ, ನಿಮ್ಮ ಕಾಲಿನ ಪಾದದಾಸಿ ಇದ್ದೀನಿ ನಾ, ನಿವೇನರ ಆನ್ರಿ ನಂಗ್ ಚಿಂತಿಯಿಲ್ಲ, ಬೈರಿ, ಹೊಡಿರಿ, ಆದರ ನನ್ನ ಒಬ್ಬಳ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬ್ಯಾಡ್ರ್ರ್, ನಾ ಸಾಲಿ ಕಲತಿಲ್ಲರ ಆದರ ಬ್ಯಾರೆದು ಏನರ ಹೇಳ್ರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ ನಾನು: ಆಯ್ತು ನಾ ಹೇಳದಂಗ ಕೇಳತಿ ಅವಳು: ಹ್ಮ್ಮ್ಮ್ ನಾನು : ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಜೋತಿ ಮಲ್ಕೊ ಅಂತೀನಿ ಮಲ್ಕೊತಿ ಎನ್ ಅವಳು: ಶಿವ ಶಿವ ಅದೆಂಗಾತಾದ, ಹಾಗಲ್ಲೇ ನಾನು: ನಾ ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳ್ತಿನಂದಿ ಅವಳು: ನೀವ್ ಚಲೋ ಏನಾರ್ ಕೆಲಸ ಹೇಳ್ರಿ ಅಂದ ಇಂತವ ಅಲ್ಲ ನಾನು: ಸರಿ ಅಂದ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಮಂಚದ ಮ್ಯಾಲ ಮಲ್ಕೊ (ನನ್ನ ಮುಖವನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿ ನಾಚಿ ನಿರಾಗಿ) ಅವಳು: ಹ್ಮ್ಮ್ಮ್, ಲೈಟ್ ಬಂದ ಮಾಡ್ರಿ (ಎಂದು ಮಲಗಿದಳು) ನಾನು: ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದ ಅವಳ ಕಿವಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ “ಕುಂಡಿ ಮ್ಯಾಲ ಮಾಡಿ ಮಕ್ಕೊ” ಸುಮ್ಮನೆ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿದಳು ಲೈಟ್ ಅವ್ಳಆಸೆಯಂತೆ ಬಂದ ಮಾಡಿ ಅವಳ ಕಾಲ ಬಳಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಎಡಗೈಯನ್ನು ಅವಳ ಸೀರೆಯ ಲಂಗದೊಳಗೆ ಹಾಕಿ ಹಾಗೆ ಮೇಲೆ ತಂದೆ ಮೊಣಕಾಲಿನ ವರೆಗೂ ಸೀರೆ ಲಂಗ ಎತ್ತಿದೆ, ನನ್ನ ಕೈ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹೋಯಿತು ಅವಳ ಕಪ್ಪು ತೊಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹರಿದಾಡ ತೊಡಗಿತು, ಅವಳು ತನ್ನ ಭಾರವನ್ನೆಲ್ಲ ಒಳಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮಂಚಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಕುಂಡಿಯನ್ನು ಒತ್ತತೊಡಗಿದಳು ನನ್ನ ಕೈ ಅವಳ ಎರಡೂ ತೊಡೆಗಳ ನಡುವೆ ಹರಿದಾಡದಂತೆ ಬಿಗಿ ಹಿಡಿಯತೊಡಗಿದಳು ನನ್ನ ಕೈ ಅವಳ ತಿಕದ ಮೇಲೆ ಹೋದಾಗ ನಾನು: ಒಳಗಡೆ ಯಾಕ್ ಕಾಚಾ ಹಾಕಲ್ವಾ ಅವಳು: ಹಾಕಿಲ್ಲ, ನಾನು : ಯಾಕೆ ಅವಳು: ಹರಿದದ ಅವರು ಬಡವರು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ಈ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅವಳ ಸೀರೆಯನ್ನು ಲಂಗದ ಸಮೇತ ಕುಂಡಿ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿದೆ, ಆದರೆ ಲೈಟ್ ಬಂದ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಏನು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ, ನಂತರ ಅವಳ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿರುವ ಡಾಬನ್ನು ತೆಗೆದೆ ತೆಗೆದು ಸೀರೆ ಲಂಗವನ್ನು ಹೊರಗೆಳೆದು ಮೇಲೆ ರವಿಕೆ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಸಿದ್ದೆ.
ನನ್ನೂರಿನಲಿ ನನ್ನಷ್ಟು ಕಲಿತವನು ಇನ್ನೋರ್ವನಿಲ್ಲ.. ತಾಯಿ ಸಾಕ್ಷಾತ ಸರಸ್ವತಿ ದೇವಿಯನ್ನೇ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಣಿಸುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಜ್ಞಾನ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ… ಸಾಹಿತ್ಯ ಅನ್ನುವುದು ನನ್ನ ತಲೆತಲೆಮಾರುಗಳಿಂದ ಬಂದಂತೆ ಸ್ವಂತವಾಗಿಸಿದ್ದೆ ಕುಂವೆಂಪು ರವರಿಂದ ಕಂಬಾರವರೆಗೆ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಮಾಸ್ತಿಯೆಡೆಗೆ ನಡೆದಿದ್ದೆ ಅವರೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಬಂಧು ಮಿತ್ರರಂತೆ ದಿನಾಲು ನಾ ಎದ್ದಕೂಡಲೇ ನೋಡಲು ನನ್ನ ಗೋಡೆಯ ಚಿತ್ರಪಟಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಂದಿಗೂ ದೇವರಂತೆ…. ಸಾಹಿತ್ಯ ನನ್ನ ಆಸಕ್ತಿಯ ವಿಷಯ, ಆದರೆ ನಾ ಓದಿದ್ದು ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನ ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅಂತೀರಾ m. sc physics at iit kharaghapur ಒಂದು ಬಡತನ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಓದಿದ್ದ ನನಗೆ ನಾನೇ ಸಾಟಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದೆ ಇದ್ದೊಬ್ಬ ತಾಯಿಯ ಆಸೆಯಂತೆ m.
ಮುಂದುವರಿಯಲಿದೆ ನಂತರದ ಭಾಗ..
ಸಂಶಯಕ್ಕಾಗಿ [email protected]
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!