ರಾಜಾ ಬಸುರೇಶ್ವರನ ಸಾಹಸಗಳು- ಅಧ್ಯಾಯ ೧೩

೧೩. ಕುದುರೆ ಸವಾರಳ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮತ್ತು ಹೆಂಗಳ ಆರೈಕೆ

ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ನೆಡೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಲ್ತಿಕಾ ಸ್ವಲ್ಪ ನೋವಿನಿಂದ ಆಗಾಗ ಕುಂಟುತಾ ಹಾ-ಹಾ ಎನ್ನುವುದು ಅರಿವಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ಎದುರಿಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಾನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು, ಅವಳು ಕೊಸರಿಕೊಳ್ಳುತಾ , "ಅಯ್ಯೋ, ಅದೇನಿಲ್ಲ, ಬಿಡಿ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿ.."ಎನ್ನುವಳು ಅವಳು ಧರಿಸಿದ್ದ ಸೈನಿಕ ತುಂಡು ಲಂಗ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಚಿಂದಿಯಾಗಿದೆ..ಅವಳ ಕರಿ ಹೊಳೆಯುವ ಮೇಲ್ತೊಡೆಯ ಹಿಂಭಾಗ, ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂಡಿನ ಗೋಲದ ಕೆಳಗೆ ಕತ್ತಿ ಕುಯ್ದ ಗಾಯವಾಗಿ ರಕ್ತ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿದೆ...

" ಪಾಪಾ, ಅಯ್ಯೋ..." ಎಂದಳು ರಾಣಿ ಮಧುರಮಲೆ ಸಹಿತ, ತನ್ನ ಅಂತಸ್ತಿನ ಅಂತರ ಮರೆತು..

"ಇದೇನು ರಾಣಿ, ಒಮ್ಮೆ ನೀನೆ ಪಾಪಾ ಆಗುತ್ತೀಯಾ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅವಳನ್ನೂ ಹಾಗೇ ಕರೀತೀಯಾ..ಎಂದು ವಾತವರಣ ತಿಳಿಗೊಳಿಸುತ್ತ "ನಿನಗೆ ನಾಟಿ ವೈದ್ಯ ಬತುವುದೆ...ನದಿ ಹತ್ತಿರ ಕಾಣ ಲಾರಂಭಿಸಿದೆ..ಗಾಯ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬಾ...ನಾನು ಕಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತೇನೆ.."ಎಂದೆ ಕಲ್ತಿಕಾಳತ್ತ..

" ನೀವು ಕಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತೀರಾ...ಹಾ?"ಎಂದು ಅಚ್ಚರಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಳು ರಾಣಿ ಮಧುರಮಲೆ.

ನಾನು ನಗುತ್ತ ಅವರಿಬ್ಬರ ಸೊಂಟವನ್ನೂ ಬಳಸಿ ಅಪ್ಪಿ ಅವರಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ನೀಡುವಂತೆ ,"ಮತ್ತೆ, ಇನ್ನೇನು, ನಾನು ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟು ಹಾಕುವುದು ಮಾತ್ರ ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ ಅಂದು ಕೊಂಡಿರಾ ?" ಎನ್ನಲು ಕಲ್ತಿಕಾ ನೋವಿನಲ್ಲೇ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಾ,

" ಹಾ...ನೋಡಿದೆವಲ್ಲಾ...ನಿಮ್ಮ ಧೈರ್ಯ.."ಹೊಯ್- ಸಳ" ನ ಅವತಾರವೆ ನೀವು, ಚಿರತೆ ಕೊಂದ ವೀರ..." ( ಇತಿಹಾಸದ ಪ್ರಕಾರ ಸಳ ನೆಂಬ ಯುವಕ ಒಂದು ಹುಲಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಅವನ ಗುರುಗಳು ಹೊಡಿ ಸಳ = ಹೊಯ್-ಸಳ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ..ಅವನೇ ಹೊಯ್ಸಳ ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡುವುದು..~ಶೃಂಗಾರ!)

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ನದಿ ತೀರ ಕಾಣ ತೊಡಗಿತು...ಕಲ್ತಿಕಾಳ ಜ್ಞಾಪಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಮೆಚ್ಚಬೇಕು..ಆ ಬೇಟೆ ಕುಟೀರ ಕೂಡಾ ಗಿಡಮರಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲೆ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿತು...ಮೊದಲು ಗಾಯ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ನೀರು ಕುಡಿಯಲು ನದಿಗೆ ಇಳೀದೆವು..ಈ ನಿರ್ಜನ ಪ್ರಶಾಂತ ಅರಣ್ಯದ ಸುಂದರ ತಾಣ ನಮ್ಮ ಬೆದರಿದ ನೊಂದ ಮೈ-ಮನಗಳನ್ನು ಹಿತವಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸಿತ್ತು..

ತಣ್ಣನೆಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಮೂವರು ಬಟ್ಟೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಇಳಿದೆವು...ಅಧ್ಬುತ ಗುಣವಿಶೇಷಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಈರ್ವರು ಸುಂದರಿಯರ ನಡುವೆ ಜುಳುಜುಳು ಹರಿವ ನದಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಾಡು ಜಗಜ್ಜಾಹೀರಾಗುವಂತೆ ನನ್ನ ರಾಜಲಿಂಗ ಪೂರ್ಣ ಅಳತೆಗೆ ಬೆಳೆದು ಕಾಮಾತುರತೆಯಿಂದ ಓಲಾಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು, ರಾಣಿ ಮಧುರಮಲೆ ಮತ್ತು ಕಲ್ತಿಕಾಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳದೆ ಹೋಗುವುದೆ?

..ಅವರಿಬ್ಬರು ನದಿಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ನಿಂತು ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸಪಿಸ ಗುಸುಗುಸು ಮಾತಾಡಿ ಕಳ್ಳನಗೆ ನಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ... ಆದ್ರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ಇಮ್ಮಡಿ ಸಂತಸ ತರುವ ಎರಡು ತುಂಬಿ ಬೆಳೆದು ನದಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹೊಳೆವ ತೊನೆದಾಡುವ ಸ್ತ್ರೀ ಶರೀರಗಳು..

ನಾನೇ ಅವರ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ರಾಣಿ ನನ್ನ ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯ ಕೆಳಗೆ ಜೋಲಾಡುವ ಉದ್ರಿಕ್ತ ಲಿಂಗ ಕಂಡು ಕಿಸಕ್ ಎಂದು ಕೆಂಪು ಕೆಂಪಾದಳು.

. ಅವಳ ಪಕ್ಕ ನಿಂತಿದ್ದ ಕಲ್ತಿಕಾಳ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನಾನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ...ಯಾವುದೆ ಹಸಿದ ಗಂಡಿಗೆ ಹಬ್ಬ ತರುವಂತಾ ದೃಶ್ಯ ನನ್ನ ಕಲ್ತಿಕಾ ನಗ್ನಳಾಗಿ ನಿಂತಿರುವುದು..

ಅವಳ ಮಾಂಸಲ ಜಟ್ಟಿ ಶರೀರ ಸೊಂಟದ ಕೆಳಗೆ ಕುಂಬಳಕಾಯಿಗಳಂತ ಕುಂಡಿಗಳು ಉಬ್ಬಿದೆ..ಅವುಗಳ ನಡುವಿನ ಆಳವಾದ ಸಿಹಿಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಬೋಳಿಸಿದ ನಗ್ನ ತುಲ್ಲು ನಗುತ್ತಿದೆ...

ನಾನು ಬಗ್ಗಿ, ಅವಳು ತನ್ನ ಅಂಡಿನ ಕೆಳಗಿನ ಗಾಯ ತೊಳೆಯಲು ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ, ಅದನ್ನು ನದಿ ನೀರನ್ನು ಬೊಗಸೆಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ನಿಧಾನವಾಗಿ ನೋವಾಗದಂತೆ ತೊಳೆದೆ..ಆಗಲೂ ಅವಳು ಹಾ...ಆಹ್ಹಾ ಎಂದು ಮುಲುಗಲು ಅವಳ ದುಂಡನೆಯ ನೀರು ಜಿನುತ್ತಿರುವ ತಿಕಗಳನ್ನು ಮೆದುವಾಗಿ ಸವರಿ,

"ಛೆಛೆ,ಪಾಪಾ... ನನ್ನ ವೀರ ದಿಟ್ಟ ಚೆಲುವೆಯ ತುಂಬುತಿಕ ವಿದು..ಅಳಬೇಡ!!" ಎನ್ನುತಾ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ.. ಅವಳ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಿರುವ ತುಲ್-ಪೊಟರೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮುಂದೆನಾದರೂ ಮಾಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಈ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಣಿ ಮಧುರಮಲೆ ತಾನೂ ಮುಲುಗುತಾ,

"ರಾಜಾ, ನನ್ನ ಕಾಲಿನ ಗಾಯ, ಮುಂಗೈ ಗಾಯವನ್ನು ನೋಡಿ, ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ.."ಎಂದು ಅಂಗಲಾಚಿದಳು... ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ತುಣ್ಣೆಯೂ ಈಗ ಅವಳ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ಬೆತ್ತಲೆ ಸೌಂದರ್ಯದತ್ತ ತಿರುಗಿತು.. ಮಧುರಮಲೆಯಂತೂ ಮಲೆನಾಡಿನ ಸೊಗಸಿನ ಐಸಿರಿ ಮೈವೆತ್ತಿದ್ದಳು..ಅವಳ ಸ್ನಿಗ್ಧ ಮುಗ್ಧ ಚೆಲುವನ್ನು ಹೇಗೆಂದು ಬಣ್ಣಿಸಲಿ... ಆ ಹಾಲಿನ ಬಿಂದಿಗೆಯಂತ ಬೆಳ್ಳಿ ಚರ್ಮದ ತುಂಬು ಸ್ತನಗಳೋ, ನೇರಳೆಹಣ್ಣಿನಂತಾ ಗುಗ್ಗುರು ಕಟ್ಟಿದ ನೀರಿನ ಹನಿಸುತ್ತುವರಿದ ದಿಟ್ಟ ಮೊಲೆತೊಟ್ಟುಗಲೋ,

ಬೆಳ್ಳಿ ಬಳಿದ ಮೈದಾನದಂತ ಉದರ ಪ್ರದೇಶ ದಲ್ಲಿ ದೃಷ್ಟಿಬೊಟ್ಟಿನಂತಾ ಕಾಸಗಲದ ಆಳವಾದ ನಾಭಿ..ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳಿಂದ ಹರಿದ ನದಿ ನೀರು ಆ ನಾಭಿಯಲ್ಲಿ ಶೇಖರವಾಗುತ್ತಿದೆ..

ಮಿಕ್ಕಿ ಇನ್ನೂ ಕೆಳಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕೂದಲು ಮುಚ್ಚಿದ ತುಪ್ಪದ ಬಟ್ಟಲಿನಂತಾ ರಸಭರಿತ ತುಲ್ಲಿನ ತ್ರಿಕೋಣ ದತ್ತ ಮೆತ್ತಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ... ನನ್ನ ಮೊಗವೊತ್ತಿ ಆ ನೀರಿನ ಹನಿಗಳು ಅವಳ ಯೋನಿ ತಲುಪುವ ಎರಡು ಅಂಗುಲ ಮೇಲೆಯೇ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಹೀರಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ... "ಆಹ್ಹ್ಹ್ಹ್ಹ್!!!!"ಎಂದು ಆ ಬೆಡಗಿಯ ಮೈ ಹಿತವಾಗಿ ಕಂಪಿಸಿತು...

ಆ ಶಿಲಾಬಾಲಿಕೆಯಂತಾ ಸುಂದರ ತೊಡೆಗಳ ಅನರ್ಘ್ಯ ಸಂಗಮ...ನೀಳವಾದ ಉದ್ದ ಕಾಲುಗಳು...ನಡುವಿನಲ್ಲಿ ಮುದ್ದಾದ ಮಂಡಿಯಂತು ಲಾಡುವಿನಂತಿದೆ..

"ಆಹಾ, ನನ್ನ ಸ್ವರ್ಗ ಲೋಕದ ಅಪೂರ್ವ ಸುಂದರಿಯೆ, ನಿನ್ನ ಗಾಯವನ್ನಿದೋ ತೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.."ಎನ್ನುತ್ತಾ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅವಳ ಮುಂಗೈ ತೊಳೆಯಲು ಏಳಲು ನನ್ನ ನಿಗುರಿದ್ದ ೯ ಅಂಗುಲ ಗೂಟ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಬಡಿಯಬೇಕೆ?..ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ರಕ್ತಸಂಚಾರ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಅಪ್ಪುವುದರಲ್ಲಿದ್ದೆವು..

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಲ್ತಿಕಾ ಇದ್ದವಳು, "ಸ್ವಾಮೀ ನಾನು ಈ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚುವ ಮದ್ದಿಗಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಗಿಡ-ಬೇರು ಹುಡುಕಿ ತರುತ್ತೇನೆ...ನೀವು ಆ ಕುಟೀರದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ರಾಮ ತೆಗೊಳ್ಳಿ...ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ" ಎನ್ನುತ್ತ ನದಿಯಿಂದ ಹೊರಟು ಇದ್ದಬದ್ದ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದಳು...

ಆಗ ಕಿಲಕಿಲ ನಗುತ್ತ ತನ್ನ ದಷ್ಟಪುಷ್ಟ ಎದೆ ಚೆಂಡುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ರಾಣಿ ಮಧುರಮಲೆ ನಗ್ನಳಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿಬ್ಬದ ಮೇಲಿದ್ದ ಆ ಕುಟೀರದತ್ತ ಓಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು...

ಅವಳ ದುಂಡನೆಯ ಕುಂಡಿಗಳ ಲಯಬಧ್ಧ ಅಲುಗಾಟ, ನೀಳವಾದ ಮುದ್ದು ಕಾಲು-ತೊಡೆಗಳ ಓಡಾಟ ನೋಡಿ ಸೂರ್ಯನಿಗೂ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿ ಮೋಡದಮರೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತ...

ಇವರ ರಾಜ ನಾಮರ್ದರಾಯ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಈ ಕುಟೀರವನ್ನು ಸುಮಾರಾಗಿಯೇ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತೆ.. ಹತ್ತು ನಿಮಿಶ ನಾವು ಅಲ್ಲಿನ ಬಾಗಿಲು ಕಿಟಕೆ ತೆಗೆದು ಹೊಸಗಾಳಿ ಬರಲು ಬಿಟ್ಟು ಒಳಗಿನ ಕಸ ಕಡ್ಡಿ ತೆಗೆದು ಹಾಕಲು ಅದು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಶೋಭಿಸತೊಡಗಿತು...ನಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದ ಅರೆಬರೆ ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಒಣಹಾಕಿದೆವು...ಇಬ್ಬರ ಮೈಮೇಲೂ ಕೇವಲ ಕನಿಷ್ಟ ಬಟ್ಟೆಗಳಿವೆ, ನಾಮಕಾವಸ್ಥೆಗೆ ಅಷ್ಟೆ...

ಅಲ್ಲಿ ಎರಡು ಕೋಣೆಗಳಿದ್ದು ನಾವು ಒಳಗಿನ ಕೋನೆಯಲ್ಲಿ ಮಂಚವಿದ್ದ ಕಡೆ ಬಂದೆವು...ಹೊರಗಿನದು ಕಲ್ತಿಕಾ ಬಂದು ಮದ್ದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟು...ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿ ಮುದುರಿಟ್ಟಿದ್ದ ಒಂದು ಹಳೆಯ ರತ್ನಗಂಬಳಿಯನ್ನೂ ಕೊಡವಿ ಮತ್ತೆ ಹರಡಿದೆವು...

ನಾನು ಆಸೆ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತುರಿಯುತ್ತಿದ್ದು, ರಾಣಿಯನ್ನು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಚುಪ್ಪ್ಪ್ ಎಂದು ಚುಂಬಿಸಿ, ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನಪ್ಪಿ ಹಾಗೇ ನನ್ನಕೈ ಇನ್ನೂ ಕೆಳಗಿಳಿಯುವ ಸನ್ನಾಹ ಮಾಡಲು , ಅವಳು ಕಿಲಾಡಿಯಂತೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಕಿಟಕಿಯತ್ತ ಓಡಿದಳು... ಮತ್ತು ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ,