ಅತ್ತೆ, ಚಿಕ್ಕತ್ತೆ, ಏಕತ್ತೆ?..ದೀಪಾವಳಿ ಕತೆ!

ನಾನು ಮುಂಬೈ ಸಾಹಸ( ವಂದನಾ+ನಂದನಾ= ಬಂಧನ ಸಾಹಸದ ಕತೆ...ಇದನ್ನು ಈ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ನನಗೆ ಪೂರ್ತಿ ಹೇಳಿಲ್ಲ! ಅದಕ್ಕೇ ನಾನು ಬರೆದಿಲ್ಲ- ಶೃಂಗಾರ)ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೆನಾ.."ಬಹಳ ಟೆನ್ಶನ್ ಆಗಿ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿರಿ , ನಿಮಗೆ ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸ್ ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ " ಎಂದು ನನ್ನ ಪತ್ನಿ ಬಲವಂತವಾಗಿ "ಚೆನ್ನೈ ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹೋಗುವಾ " ಎಂದು ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದ್ದಳು.

ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಪತ್ನಿ ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಈ ದೀಪಾವಳಿಗೆ ಸದರಾಪುರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು..ಅಲ್ಲಿ ಅವಳ ಅತ್ತೆ ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕತ್ತೆ( ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರು ಇದ್ದರು) ಮನೆ, ತೋಟ ಎಲ್ಲ ಇದೆ.

ನಮ್ಮನ್ನು ಮನೆಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡ ಅತ್ತೆಯರನ್ನು ನೋಡಿ ನಾನು ನಿಬ್ಬೆರಗಾದದ್ದು ನಿಜ. ನಾನು ನಿರೀಕ್ಶಿಸಿದಂತಾ ಹಳ್ಳಿ ವೃಧ್ಧೆಯರಲ್ಲಾ, ಅವರಿಬ್ಬರೂ...

ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಇವಳ ದಿವಂಗತ ಮಾವನ ಟೇಸ್ಟ್ ಮೆಚ್ಚಬೇಕಾದ್ದೇ...ಆತನಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಲಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಮೊದಲ ಹೆಂಡತಿ ಗೌರಾ ಕಾರಣವೇ? ತನಗಿಂತಾ ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ವರುಷ ಕಿರಿಯ ಮೊದಲ ಹೆಂಡತಿ ಬೇರೆ.. ನೋಡಲು ಎಂತಾ ಪ್ರೌಢ ಸುಂದರಿ.. ಸರಿ, ಅದು ಸಾಲದೆಂದು ಭಾವಾ, ಭಾವಾ ಎಂದು ಕಿಲಕಿಲನೆ ಒಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಆಕೆಯ ತಂಗಿ ಕಲಾಳನ್ನೂ ಮಗ್ಗಲಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡನಂತೆ...ಅವಳು ಒಂದೇ ತಿಂಗಳು ಮುಟ್ಟು ನಿಲ್ಲಲು ಮಾವ "ನಾ ಗೆದ್ದೆ" ಎಂಬಂತೆ ಸಂತಸ ಪಟ್ಟು ಅವಳನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾದನಂತೆ.. ಪಾಪ, ಮದುವೆಯಾದ ಎರಡೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಇವಳು ಮುಟ್ಟಾಗಿಬಿಟ್ಟಳಂತೆ...ನಿರಾಶನಾದ ಮುದುಕನಾಗತೊಡಗಿದ್ದ ಮಾವ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಮುಟ್ಟು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡುವುದೆ ಕಷ್ಟವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತಂತೆ! ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಮಕ್ಕಳೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ..ಅಶ್ವಥ್ಥ ಕಟ್ಟೆ ಸುತ್ತಿ ಸುತ್ತಿ ಸಾಕಾದ ಪತ್ನಿಯರು, ತಮ್ಮ ಗಂಡನಲ್ಲೇ ಕುಂದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಸಾಹಸ ಎಂದೂ ಮಾಡ ಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ವರ್ಶಗಳಲ್ಲೇ ಮಾವ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದರು...

ಇದೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಖುಶಿ ಖುಶಿಯಾಗಿ ಪಕ್ಕ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಕಿಸಿಕಿಸಿ ನಗುತ್ತ ಉಸುರಿದ್ದು... "ಅಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡಬೇಕಪ್ಪ, ಬೆವೆರು ಸುರಿಸಿ ದುಡಿಯಬೇಕಪ್ಪಾ..ಅದು ಬಿಟ್ಟು..."ಎಂದು ನಾನು ಕೀಟಲೆ ರಾಗ ತೆಗೆಯಲು ಹೆಂಡತಿ, "ಹೌಹೌದು,,ಅದರಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ರೆ ಯಾರು ಸಿಗ್ತಾರೆ?"ಎಂದು ಟೀಕಿಸಿ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು... "ಆಹಾ. ನಾನೆಂತಾ ಕಳ್ಳಕೊರಮ..ಇವಳಿಗೆ ಅದೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಗತಿ...ನನಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಜಾಸ್ತಿ ಆಗದಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದು " ನೆನೆಸಿಕೊಂಡೆ ಮೈ ಜುಮ್ಮೆಂದಿತ್ತು!( ಕೊನಾರಕ್, ಯುಗಾದಿ ಮತ್ತು ಕಾಮನಹಬ್ಬದ ಸಾಹಸಗಳನ್ನು ಓದಿ) ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಮೈ ಜುಮ್ಮೆಂದಿದ್ದು ಇಂದೇ, ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಎದುರಲ್ಲಿ ನೋಡಿ..ಅವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸಡಗರ ಪಡುತ್ತಿರಲು ನಾನು ಗಮನಿಸುತ್ತೇನೆ...

ಗೌರತ್ತೆ ಎಂಬಾಕೆ ಸುಮಾರು ನಲವತ್ತೈದು ಹರೆಯದ ಪ್ರೌಡ ಮಹಿಳೆ...ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕಂತಾ ಗೌರ ವರ್ಣದ ಮಧ್ಯವಯಸ್ಕೆ ,ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಳ್ಳಾದರೂ ಬಹಳ ಲಕ್ಷಣವಂತೆ, ದುಂಡು ದುಂಡಾಗಿ ಮೈದುಂಬಿ ಇನ್ನೂ ಮೈ ಕಸುವು ಹೋಗದ ಹೆಣ್ಣು.

..ಕೆಂಪು ಸಿಲ್ಕ್ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಡಲಾಗದ ಸುಪುಷ್ಟ ಶರೀರ... ಆಕೆಯ ತಂಗಿ ಕಲಾ ( ನನ್ನವಳು ಕಲಾ ಚಿಕ್ಕತ್ತೆ ಎನ್ನುವಳು)ಸ್ವಲ್ಪ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಮೂವತ್ತರ ಹೆಣ್ಣು , ಪಾಪ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಆತನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ವಿಧವೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ನಗುನಗುತ್ತ ಅಕ್ಕನೊಂದಿಗೆ ಹೆಂಗಸರ ಸಂಸಾರ ಮಾಡಿಕೊಂಡೂ ಇದ್ದಾಳೆ..ನೋಡಲು ಸಣಕಲೂ ಅಲ್ಲ, ದಡೂತಿಯೂ ಅಲ್ಲ,ಮಾಟವಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಇಂದು ಧರಿಸಿದ ಕಪ್ಪು ಸಿಲ್ಕ್ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ...ಅಕ್ಕನಿಗಿಂತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಎತ್ತರ ಕೂಡಾ...

ನಾವು ಇನ್ನೇನು ಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಫೋನ್ ಕರೆಬಂದಿತ್ತು...ಅವಳ ತಂಗಿ ಬಸುರಿಯಾಗಿದ್ದವಳು ಪಕ್ಕದೂರಿನಲಿ ಅದೇನೋ ಕಾಂಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತಂತೆ.. "ನಾನು ನೊಡಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು, ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಅಮ್ಮನಿಲ್ಲದ ಜೀವಗಳು , ಮಗಳನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿಬರುತ್ತೇನೆ.. ನೀವು ಇಲ್ಲೆ ಇದ್ದುಬಿಡಿ, ಬೇಗ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಪುಸಲಾಯಿಸತೊಡಗಿದಳು.. ನಾನು ಒಲ್ಲೆ ಎಂದೆ..ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲೆಲ್ಲ ಗಂಡಸರ ಕಂಪ್ಲೇಂಟ್ ಅನ್ನು ಒಪ್ಪುವವರು ಯಾರು, ಅಲ್ಲವೆ?

ಜೋಡಿ ಅತ್ತೆಯರೂ, " ರಾಜ್, ನೀವು ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದುಬಿಡಿ,,ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಮಗೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ....ನೀವು ಅಲ್ಲೇನು ಮಾಡ್ತೀರಾ? ಬಸುರಿ ಹೆಂಗಸಿನ ಕೆಲಸ...ಇಷ್ಟು ವರ್ಶಗಳ ನಂತರ ಮನೆಗೆ ಬಂದವರು..ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ..."ಎಂದೆಲ್ಲ ಮಾಮೂಲು ರಾಗ ತೆಗೆದು ನನ್ನ ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿದರು.. ಆಗ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಇದು ಒಪ್ಪದಿದ್ದರೂ, ಅಲ್ಲಿ ಅವಳು ಬಸುರಿ ಹೆಂಗಸಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡಹೋಗಿದ್ದು, ನಾನಿಲ್ಲಿ ಈ ಹೆಂಗಸರ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕಾದೀತು ಎಂದು ಆಗ ಹೊಳೆಯಲೇ ಇಲ್ಲಾ... ಇದೆಲ್ಲ "ಅಲ್ಲಿರುವ" ಮಚ್ಚೆಯ ಪ್ರಭಾವ ಎನ್ನುತ್ತೀರೇನೋ?...

ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಇವಳತ್ತ ಹೋದಳಾ..ಆಗಲೆ ಬರತೊಡಗಿದ್ದ ಮಳೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮುಂದಿನ ರಾತ್ರಿಯೇ ಎರಡು ಊರಿನ ನಡುವಿದ್ದ ಕೆರೆ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆದು ರಸ್ತೆ ಕೊಚ್ಚಿಹೋಯಿತಂತೆ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ...ಇವಳು ಬರುವಂತೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.. ನಾನಿಲ್ಲಿ, ಅವಳಲ್ಲಿ! ಏನಿದು, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಾಯಿತೆಂದು ನಾನು ಬೇಸರಿಸಿಕೊಂಡು ನರಕ ಚತುರ್ದಶಿಯಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ೭ ಗಂಟೆಗೆ ಪೇಪರ್ ಓದುತ್ತ ಕುಳಿತಿರಲು, ಕಲಾ ಬಂದಳು...ಹೊರಗೆ ಮೋಡಮುಚ್ಚಿ ಒಮ್ಮೆ ಗುಡುಗಿತು...

ಆಗಲೇ ಎದ್ದು ತಲೆಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ , ಹಳದಿ ಸಿಲ್ಕ್ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು, ತಲೆಗೆ ಬಟ್ಟೆಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹತ್ತಿರಬಂದು, ನಗುನಗುತ್ತಾ, " ಬನ್ನಿ ರಾಜ್, ನಿಮಗೆ ತಲೆಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಬೇಕು, ಅಳಿಯ ಅಲ್ಲವೇ...ಎಲ್ಲಿ ಇತ್ತ ತಿರುಗಿ , ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ.."ಎಂದು ಸಂಭ್ರಮ ಪಡುತ್ತ ನನ್ನ ಮುಂದೆಯೇ ನಿಂತು ತಲೆ ತನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಡುವುದೆ? ತಲೆಗೆ ಕೊಬರಿಯೆಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಿರಲು ಅಲುಗಾಡುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಮುಖದ ಮುಂದೆ ಅವಳ ನಯವಾದ ಸೀರೆ ಸರಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಸಮತಳ ಪ್ರದೇಶ , ಅಲ್ಲಿ ಇಣುಕುತ್ತಿರುವ ಆಳ ವಾದ ಹೊಕ್ಕಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಗುಳುಗುಳು ಮಾಡುತ್ತಿರಲು, ಒಮ್ಮೆ ಅವಳು ಸೆರಗೆತ್ತಿ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಸರಿಸಲು, ಅವಳ ರೇಶಿಮೆ ಕುಪ್ಪಸದಲ್ಲಿ ತೊನೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕುಚದ್ವಯಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೂ ಕೆಣಕಿ ನನ್ನ ಪಂಚೆ ಬಿರ್ರನೆ ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡಿತು ನನ್ನ ಕಾಮಾತುರ ಪುರುಶಾಂಗದಿಂದ... ಅವಳು ತಲೆ ಉಜ್ಜಿ, ಭುಜದಮೇಲೆ ಮಿಕ್ಕ ಎಣ್ಣೆ ತಿಕ್ಕಲು ಬಗ್ಗಿದಾಗಲಂತಲೂ ಅವಳ ಮನೋಹರ ಮೃದು ಸ್ತನಗಳು ನನ್ನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡೇ ಬಿಡುವುದೆ?

ಭಂಡ ಧೈರ್ಯ ಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ, ಅವಶ್ಯಕತೆಯೇ ಅನ್ವೇಷಣೆಯ ತಾಯಿ ಎಂದೂ ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ...ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ರಿಸ್ಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನೋಡಲೇಬೇಕು ಎಂದು ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ...ನನಗೂ ಇದೆಲ್ಲಾ ಆಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟಿತ್ತೇನೋ, ಆ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸ್ತಿಮಿತ ಕಳೆದುಕೊಂಡವನಂತೆ ಅವಳ ಸಿಂಹಕಟಿಯನ್ನು ಎರಡೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಿ ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳ ನಯವಾದ ಉದರಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಲೊಚಕ್ ಎಂದು ಮುತ್ತಿಟ್ಟೇ ಬಿಟ್ಟೆ.. ಅವಳ ಕೈಗಳು ಹಿಂದೆ ಸರಿದವು, ಎಣ್ಣೆಬಟ್ಟಲು ಟಣ್ ಎಂದು ನೆಲಕಚ್ಚಿತು..ಅವಳ ಮೈ ನಡುಗಿ ಉಶ್ ಎಂದು ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡಳು, ಅವಾಕ್ಕಾಗಿ.. ಆ ಎರಡು ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನೂರು ಯೋಚನೆಗಳು ಸುಳಿದು ,"ಇನ್ನಾಯಿತು, ನನ್ನ ಗತಿ..ಬಯ್ಯ ಬಹುದು,ಕೆನ್ನೆಗೆ ಹೊಡೆಯಬಹುದು" ಎಂದೆಲ್ಲ ಭಯಭೀತನಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದೆ ಅವಳ ಸೊಂಟದಿಂದ ಮುಖತೆಗೆದು ದೂರಸರಿದೆ....ಅವಳತ್ತ ನೋಡಿದೆ, ನನ್ನ ದಾರ್ಷ್ಟ್ಯಕ್ಕೆ ಸಿಗುವ ಶಿಕ್ಶೆಯನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾ...

ಅವಳು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ್ದಳು..ಅವಳ ಮೈ ಲಘುವಾಗಿ ಕಂಪಿಸುತ್ತಲೆ ಇತ್ತು..ನಿಧಾನವಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ತೆರೆದಳು, ನನಗದು ಸಹಸ್ರ ವರ್ಷ ಕಳೆದಂತಾ ಧೀರ್ಘ ಅವಧಿಯಾಗಿತ್ತು.. ಅವಳ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಇದೇನು ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿಯ ಹೊಳಪಿದೆ, ಹೊರಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರವಾಹ ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ ನನ್ನ ಮನ ತೋಯಿಸುತ್ತಿದೆ? ಗದ್ಗದ ಕಂಠದಲ್ಲಿಅವಳು: "ನೋಡಿ ರಾಜ್, ನೀವು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನನ್ನ ಸಂಯಮ ಕಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ನಾನೇನು ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ.."ಎಂದಳು.. ಅವಳಿನ್ನೂ ತನ್ನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿಲ್ಲ ಹಾಗಾದರೆ? "ಸಂಯಮ ಕಟ್ಟೆಯೊಡೆಯುವುದು ಅಷ್ಟು ಅಪಾಯಕರ ಸಂಧರ್ಭ ಏಕನಿಸಬೇಕು?...ಜತೆಗೆ ನಾನೂ ನೋಡಬೇಕು, ನೀನೇನು ಮಾಡುತ್ತೀಯೆಂದು..."ಎನ್ನುತ್ತ ಈ ಬಾರಿ ಖಚಿತವಾದ ರಿಸ್ಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ತುಂಬು ನಿತಂಬಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ನಾಭಿಕಮಲಕ್ಕೆ ಚುಂಬಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ... ನನ್ನ ಮುತ್ತಿನ ಲೊಚ್ ಸದ್ದೂ, ಅವಳ ಹಿತವಾದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು, "ಅಂಹಾಆಅ" ಉದ್ಗಾರ ಸೇರಲು ಹೊರಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆಗಸವೂ ಗುಡುಗಿದಂತಾಯಿತು... ಅವಳು ನನ್ನ ಭುಜವನ್ನು ಗಿಲ್ಲುವಂತೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದಳು, ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರತಳ್ಳಿ ತನ್ನ ಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಮುಖವನ್ನು ತಂದು ತುಟಿಗೆ ತುಟಿ ಒತ್ತಿ ಮುತ್ತಿಟ್ಟೇ ಬಿಟ್ಟಳು... "ರಾಜ್..ನಾನು..ನನಗೆ..ಓಃ"ಎಂದವಳು ತೊದಲಲು, ನನ್ನ ಉದ್ರಿಕ್ತ ಲಿಂಗ ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವೇನೆಂದು ನೆನೆಪನ್ನು ಚುಚ್ಚಿತು.. ಅವಳ ಆತಂಕ , ಕನ್ಫ್ಯೂಶನ್ ನನಗರ್ಥವಾಗಿತ್ತು...ಹಲವರ್ಷಗಳ ಸುಪ್ತಬಯಕೆಯದು...

ನಾನೆದ್ದೆ, ಇಬ್ಬರೂ ದಡಗುಟ್ಟುವ ಎದೆ ಮತ್ತು ತುಮುಲದ ಮನಹೊತ್ತು ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ನೆಡೆದೆವು...ಮುಂದಿನದನ್ನು ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಂಬ ನಿರಾಳತೆಯಿಂದ..